Reisverhaal: Caïro - stadsverkenning

Caïro - stadsverkenning

Zoals altijd als eerste op en met de metro vlug naar Ramsesstation voor aanschaf treintickets naar Aswan. Gelukkig werd ik bijgestaan door een hulpje van ons hotel want anders was ik er niet ingeslaagd. We werden van hot naar her gestuurd en bijna niemand die het engels machtig was. Uiteindelijk dan toch de juiste tickets aangeschaft maar toen we twee dagen later inscheepten, bleken het toch geen tickets voor een slaapwagon zoals ik had gedacht. Niet zo erg, we hadden tenslotte plaats.

Voor de kinderen was dit de eerste kennismaking met een nieuwe (Afrikaanse) cultuur. Na een korte nachtrust en een eerste Egyptisch ontbijt (pannekoekenbrood – la vache qui rit – hardgekookt ei - mierzoete fruitsap) gingen we naar het Egyptisch museum. Veel zaken lagen (gelukkig) nog vers in het geheugen van de kinderen uit de lessen geschiedenis. Voor dit museum moet je eigenlijk een paar dagen uittrekken als je elk artefact wil bekijken maar dat was nu ook weer niet de bedoeling. Na een drietal uren begonnen de magen al terug te rommelen en gingen we ergens een lokaal restaurant binnen aan Midan Tahrir. Lynn en Syl, maar ook Annick keken hun ogen uit op het verkeer rond dit centrale plein.

Om dit verkeer eens echt te proeven, namen we de taxi naar Khan al-Khalili, de bekende souk van Egypte. De taxi had meer weg van een bak oud ijzer samengehouden met staaldraad. Maar rijden deed hij, dus hij moest opbrengen. Na een helse rit kwamen we in het al even helse Khan al-Khalili. We bezochten eerst nog de al-Azharmoskee om kennis te maken met de islamcultuur. Voor de dames betekende dit het dragen van een djellaba zodat alle ‘onkuise delen’ verborgen waren. Geen sinecure bij dit hete weer maar ja, we zijn te gast, dus gedragen we er ons naar. We kregen een vriendelijke uitleg van een lokale gids maar na het krijgen van een fooi (€ 10) was hij plots niet meer zo vriendelijk terwijl ik dit meer dan voldoende vond.

Na deze korte botsing tussen culturen gingen we de wirwar aan kleine straatjes binnen van deze wereldbekende souk. Je houdt het niet voor mogelijk wat ze daar allemaal (trachten te)verkopen. Groot en klein probeert iets mee te graaien, allemaal zijn het de gewiekste verkopers, die allemaal de beste waar hebben. Al hun buren verkopen nepwaar. Schrik hebben om je weg te verliezen moet je niet hebben want de vriendelijke Egyptenaren tonen je wel de weg terug. Maar meestal loopt die weg wel terug langs hun winkel of die van een vriend. Uiteindelijk is iedereen daar vriend van elkaar en met een vriendelijke lach vervolg je je weg.

Na een terrasje en de eerste waterpijp voor mij en 5 waterpijpen voor Syl (een onhandige toerist liep van een naburige winkel een ganse plank waterpijpen omver) ging het terug naar het hotel voor een verkwikkende douche en nadien een flinke maaltijd in the Felfella Garden. De eerste dag was een voltreffer. Veel gezien en gedaan en vooral de kinderen waren tevreden. Geen gezaag ondanks andere cultuur, hete temperaturen en het hectische Caïro. Egypte, het belooft weer wat te worden. Morgen de piramiden!