Reisverhaal: Luxor - stadsverkenning

Met ons gecharterd vervoer richting Luxor. Een kleine twee uur rijden. Bij het binnenrijden van Luxor moest ik toch wel even slikken. Luxor was en is waarschijnlijk nog steeds één bouwwerf. Blijkbaar willen ze er een soort Bokrijk van maken. Overal worden de straten vernieuwd en worden ze ook overspannen zodat de toeristen niet in de zon hoeven te lopen. Ik heb hier toch een beetje mijn bedenkingen bij maar wat doe je eraan? Ook hier willen ze vooruit en daar mag je eigenlijk niets op tegen hebben. Hierdoor gaat natuurlijk heel wat grandeur verloren.

Luxor vind ik minder gezellig dan Aswan. Hier kom je in de eerste plaats voor de tempels, de Vallei der Koningen en de interessante musea. Wil je een rondrit maken door de stad, huur dan een kalesh maar weet dat je gegarandeerd enkele souvenirwinkels passeert. Wij bezochten in de namiddag het Luxormuseum en dit is een pareltje. Ideaal ook om aan de hitte te ontsnappen. In Luxor verbleven we in het leuke en charmante Nefertiti-hotel. Blij waren de kinderen en Annick dat ze eindelijk een echte kamer hadden. Geen Abu Schelibiaanse toestanden meer. Ik had het hen op voorhand gezegd; de hotels worden alsmaar beter.

Eigenlijk is Luxor één grote souvenirwinkel geworden maar het blijft gezellig. Zeker 's avonds als het wat minder warm geworden is. Nefertiti-hotel heeft ook een leuk dakterras. Vanop zo'n dakterras heb je ook altijd een leuk zicht op hoe Egyptenaren huisvuil verwerken. Ze kappen het gewoon op een lager gelegen dak. Na een lekkere maaltijd brachten we nog wat tijd door op het dakterras met een biertje en waterpijp. De kinderen konden ondertussen naar hartelust internetten en zo contact houden met de vrienden thuis. De wereld is klein geworden!